We leven in een tijd waarin van ons allen wordt gevraagd echt op te gaan staan. In onze kracht en volledig zelf verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven.
Het is zo makkelijk en vooral zo veilig om onze verantwoordelijkheid bij de ander neer te leggen. En we zijn er meesters in om dat goed te praten. “Ik mag de ander toch geen pijn doen!”, “Ik moet me toch aan de regels houden, die zijn er toch niet voor niets!”, “Ik heb de ander toch trouw beloofd!”, “Ik moet toch rekening houden met de ander!”
In al die gevallen geef je jezelf weg, leg je de verantwoordelijkheid in de handen van de ander, laat je je leven bepalen door die ander. En de krachten die deze wereld werkelijk besturen spelen hier al eeuwenlang op in.
Een voorbeeld. “Het mediteren lukt vaak niet, ik heb daar geen tijd en ruimte voor.” Ook dit is een prachtig voorbeeld van hoe ons oude overlevingsmechanisme werkt en ons afhoudt van verbinding maken met ons hart. Want in meditatie kom je bij de waarheid. En die vraagt van jou om verantwoordelijkheid te nemen. En dat is immers heel eng.
En juist nu, nu de sluier van onwetendheid aan het wegvallen is, proberen de machthebbers (het onlicht) ons in hun greep te houden, door nog meer angst te creëren. Want het is ook angst die er voor zorgt dat wij onze eigen verantwoordelijkheid niet oppakken. Wij vinden dat eng, we zijn bang voor het onbekende en vooral bang om zelf verantwoordelijk te zijn voor onze keuzes. Het is immers veel makkelijker wanneer we die verantwoordelijkheid op anderen kunnen afschuiven. En het is ook makkelijk om vervolgens met de vinger naar de ander te wijzen, die zodoende aan onze touwtjes trekt.
Tijd dus om nu zelf de regie over ons leven op te pakken. En de enige manier daartoe is door steeds weer naar binnen te gaan en daar te voelen wat jij werkelijk wilt, ook als je dat nog eng vindt. Je met de liefde van je hart verbinden en van daaruit je stappen te zetten. Van daaruit werkelijk te (gaan) leven.
Ons denken heeft nog te veel de neiging om vanuit oude patronen en overtuigingen te redeneren. En in veel gevallen is ons denken in staat om ons een heel veilig scenario voor te spiegelen, waar geen spelt is tussen te krijgen, maar dat enkel is gebaseerd op het ontlopen van eigen verantwoordelijkheid.
Nu er steeds meer zichtbaar wordt van wat er al eeuwen achter de schermen gebeurt in de vorm van macht en manipulatie, bestaat het risico dat wij ons daar te veel op gaan focussen. Ook dan plaatsen wij onze aandacht en bewustzijn weer buiten onszelf. En wij schieten dan vaak in allerlei emoties van angst, onbegrip, oordeel en boosheid.
Vanuit het hoogste perspectief gaat het er echter om dat wij onze aandacht naar binnen richten, naar de liefde die wij in essentie zijn. Licht en liefde zijn het, die ons werkelijk verheffen. En als wij er bewust voor kiezen onze verantwoordelijkheid zelf te dragen, dan komen de machthebbers vanzelf op droog zaad te zitten en zullen ze verdwijnen.